Geschreven door Bert Reinten

Wat zien we en hoe moeten we ernaar kijken? Ik heb inmiddels al heel wat uurtjes gevaren met mijn nieuwe HDS9 Live met 3 in 1 transducer en vooral ook door uit te proberen en instellingen veranderen best wel een redelijk beeld gekregen van wat die ding nou eigenlijk registreert. We hebben nu al een behoorlijk aantal keer gevist op meerval en ik kan helaas maar 1 x zeggen dat ik er 1 gezien heb op de sidescan en ik was zo enthousiast dat ik de verkeerde knop ingedrukt heb om een screenshot te maken dus….niet gelukt en ook daarmee kreeg ik dus de hint om nog meer te oefenen met de knoppen zodat ik het apparaat blindelings kan bedienen.

Wat we nou eigenlijk zien is dat er gewoon op heel veel plekken gewoon niets te vinden is, een kale bodem zonder structuur of obstakels en tijdens het varen op de Waal heeft Marcel al heel vaak gehoord…Nada, Noppes, Empty en ook als je daar gaat vissen vang je dus niets. Het apparaat liegt niet en ook al geeft de fishvinder vaak wel echo’s waarvan je denkt dat het vis is maar waarschijnlijk of drijfvuil of echt hele kleine vis is die je toch niet gaat vangen. Ook pelagisch ben ik al wat uurtjes bezig geweest en het gekke is dat ik daar mooie stijgers naar mijn aas heb gezien op de dieptemeter maar die niet geregistreerd werden op de side scan. Hieruit maak ik op dat als ik de side scan op 50  meter zet omdat de bodem 20 meter diep is het zien van vis heel moeilijk is mits het een hele grote vis is want hoe verder je uitzoomt hoe kleiner het beeldje van de vis die je ziet.

Langs een brugpijler varen of onder een brug door geeft dus een duidelijk beeld dat de pijler op heipalen staat wat op de side scan prachtig te zien is. De paal zelf is het witte puntje de zwarte lijn erachter de schaduw van de paal. Je kunt zelfs de beschoeiing zien als wit lijntje geheel links en rechts in beeld. Ook dat er dus geen vis aanwezig is tussen de palen wat je wel zou verwachten bij meerval of snoekbaars. Hieronder plaats ik nog een paar plaatjes waarbij het wel heel duidelijk is waar de vis zit.

School vis links in beeld

Op de dieptemeter zien we heel veel echo’s en dat zien we ook terug als ruis op de zwarte lijnen en dat betekend dat de vis ook recht onder de boot zwemt maar ook hier zie je amper dat het vis is.

Hieronder een nog beter plaatje genomen op de Waal. Ook een structuur zoals planten?? Mijn instellingen zijn dus links en rechts naast de boot kijken met sidescan en boven in het midden de 2D echo (normaal beeld van een 200KHz ) en daaronder de image scan waardoor ik beter kan bepalen wat structuur is of toch vis. Daar is het screenshot hieronder een mooi voorbeeld van.

Mooi om te zien een school als dit. Varend /trollend op de Hoge en of Lage vaart geeft op de sidescan zelfs een beeld over de gehele breedte want je kan aan twee kanten de beschoeiing zien als een witte lijn en vaar eens lang een damwand.

Net als een vis die komt kijken bij je aas wat op half water hangt al zou het nog mooier zijn als die het aas ook zou pakken. Meerdere van deze stijgers gezien al maar nog geen aanbeet gehad. Voorlopig leer ik nog steeds meer kneepjes en manieren om meer te halen uit deze beelden en ook al zal een vis niet bijten als tie gewoon niet wil, blijft het prachtig om te zien. Het kaartje links in beeld neem ik ook zelf op en dat is vrij eenvoudig. Een aanmelding bij C-map en gratis toegang zodat je je beelden ook kunt uploaden en delen waardoor er gedetailleerde waterkaarten beschikbaar komen voor iedereen die C-map heeft. Tip: neem op met SL2 dus niet de standaard SL3 want die is met structure scan en die hebben de meeste van ons niet.

Hier nog een stukje water bij het Block welke ik heb gescand, opgenomen en geupload.

Doe er wat mee, speel leer en vraag gerust als je meer wil weten over het gebruik.

Bert

Geschreven door Dennis Smit

Corona-tijd komkommertijd, nou echt niet, in veel beroepsgroepen w.o. natuurlijk de zorg lopen de mensen op hun tenen, maar ook in de ICT en beveiliging de beroepsgroepen waar wij ons in bevinden is er een enorme piek te bespeuren in de dienstverlening, gelukkig zou ik bijna zeggen want er zijn zat mensen die in deze tijd zwaar getroffen worden. Wat de tijd ons gaat brengen weet niemand, wel is duidelijk geworden dat de hengelsport een enorme boost heeft gekregen van de crisis die Corona heet. De hengelsportzaken floreren en ook de verkoopcijfers van vispassen schieten omhoog.

Wat is er lekkerder dan in tijden van ellende en stress om ons heen dan even een paar uurtjes te ontspannen aan of op het water. De herfst leent zich daar voor de roofvis natuurlijk uitstekend voor, de vis gaat zich voorbereiden op de aanstaande winter en vreet zich nog even helemaal vol. Natuurlijk ben je in ons land sterk afhankelijk van het weer, nu is het natuurlijk herfst en de temparatuur schiet alle kanten op, zo is het 22 graden en schijnt het zonnetje, het volgende moment loop je in je wamte- en/of regenpak en staat er een windje 8 uit het oosten. Natuurlijk hangt de stekkeuze hier mee samen en soms moet je op het laatste moment schakelen, maar toch hebben we de afgelopen weken al een aantal mooie sessies beleefd.

De roofvis zoekt bijna vanzelfsprekend de sloten op waar de aasvis naartoe trekt, poldersloten en woonwijken bieden vaak een rijk bestand aan aasvis en dus is een dergelijk water dan ook vaak een goed keuze.

Een prachtig getekende snoek gevangen in polderwater

Vaak Oud Hollands takkenweer, maar vangen als een Jekko

Een spinnerbait blijft een absolute topper in dichtbegroeid water

Het hedendaagse rubber heeft na een goede sessie en 15 snoeken verder wat onderhoud nodig

Trolsessies in Nederlandse polders staan natuurlijk altijd garant voor de nodige vangsten, soms zijn aantallen tot wel 20 vissen op een dag zonder problemen mogelijk. Natuurlijk halen we hier veel plezier uit, maar de riviervisserij heeft onze harten de laatste jaren toch wel gestolen. Pionieren in de uiterwaarden van de Waal, met de boot de voor ons minder bekende rivieren op of ten slotte struinen langs de rivierplassen, je weet nooit wat je visdag gaat brengen. Want werkelijk alles is mogelijk!

Zo besloten Marcel en ik na een succesvolle eerste sessie van Bert en Marcel, waarbij wederom een PR sneuvelde, een tweede sessie te beleggen op de Nederrijn. In die eerste sessie werd, zoals jullie hebben kunnen lezen in het voorgaande artikel, voldoende vis gespot op de fishfinder. Er werden ook de nodige vissen gevangen w.o. een monsterbaars van 51cm, maar hielden de snoekbaarzen bovenal de kaken op elkaar. Toch gingen we vol goede moed en met heel veel zin terug naar die voor ons nog redelijk onbekende rivier.

Hoe gek het ook klinkt en hoewel het een vorm van ontspanning blijft, op een sessie als deze ga je slapen (lees: nadenken, woelen en dus geen oog dicht doen) en dus waren we al zeer vroeg op pad. Aangekomen bij de Nederrijn een prachtig tafareel, een wakker wordende rivier met overal vogels, springende vis en de nodige natuurliefhebbers die die tafarelen dan weer op beeld vastleggen. Ondertussen maken wij de boot klaar om te traileren en drinken we een vers gezette bak koffie.

Al vriji snel na het traileren en mede ingegeven door de nog laaghangende mist zoeken we de dichtstbijzijnde krib op om die wat uit te werpen, het blijkt een krib te zijn waar onder water een afvoerbuis ligt die warm water uit een naastgelegen fabriek loost in de rivier. Gezien het vele speldaas een krib waar je dus roofvis kunt verwachten, vaak in de vorm van baars, roofblei en in dit geval winde.

Een prachtige volbloed winde gevangen op een Savage Gear tailspinner

Rivieren staan vaak bekend om hun grote hoeveelheid baarzen en dat er door het enorme voedselaanbod ook grote exemplaren tussen zitten weten we inmiddels ook, maar zie ze maar eens te vinden. Vaak kom je al trollend én met een schuin oog op de finder al snel plekken tegen waar zich meer prooivis in het water bevind dan elders. Vaak loont het dan om een dergelijk plek werpend uit te vissen, dat kan natuurlijk op verscihillende manieren, met een shadje, een dropshot of heel traag met een ned rig montage. Langgestrekte stenen kanten blijken op de rivier vaak een ware magneet voor baars. En als er dan ook nog eens wat scheepvaart is die de nodige reuring veroorzaakt in het water wordt een baars in deze tijd van het jaar vaak getriggerd om te eten.

Wederom een hoge 40'er rivierbaars, deze baars werd verschalkt op een dieplopende plug.

Waar veel baars bij elkaar zit, is deze soort natuurlijk ook niet weg te denken. Wat een schoonheid ;-)

Ware rivier snoek

Natuurlijk hebben we niet altijd de mogelijkheid om de baarzen op de rivier te belagen, vaak zoeken we voor een korte sessie van een paar uurtjes kanalen in de buurt op. Hier kun je prima uit de voeten met een lichte spinhengel en wat UL kunstaas. Allerhande kunstaas is goed in te zetten, maar vaak geven we toch wel de voorkeur aan klein, natuurlijk gekleurd aas. Als dat aas ook nog eens behoorlijk elastisch is, zoals het kunstaas van o.a. ZMan, proeft de baars het verschil tussen een echte aasvis en je kunstaas niet eens meer.

Ook op de juiste kanalen is goed en grote baars te vangen

Traag gevist op een ZMan ned rig

Ook de snoekbaars is niet vies van dergelijk aas

En zo zijn er in de nabije omgeving heel wat technieken en wateren die je kunt aanboren om een visje te vangen. Op een rustige dag kun je op de randmeren prima vertoeven en kun je de nodige baars, snoekbaars en grote snoek bij elkaar vangen. Sleutel tot succes blijft toch altijd wel het pionieren, werkt methode A niet probeer dan eens wat anders, vervang je rubberen dropshotje door een verse niet al te grote spiering of switch naar verticaal dichtbij de bodem. Door te wisselen van techniek vind je vaak de sleutel tot succes.

Wisselen van techniek brengt vaak vis in de boot

Tot slot kan ik erg genieten van het enthousiasme van mijn jongste dochter als het op vissen aankomt, het vissen is haar natuurlijk al van jongs af aan met de paplepel ingegoten maar ik zie haar techniek steeds beter worden. Ze weet inmiddels aardig zelfstandig haar visjes te vangen aan de waterkant en doet menig passant versteld doen staan.

Korte sessies om de hoek leveren veel vis op

Klein maar fijn

Fantastisch toch

Ook aan het kanaal staat ze haar mannetje

Geniet nog even van de mogelijkheden deze herfst.

Tight lines,

Dennis

Geschreven door Marcel de Ruyter

Het lijkt maar niet op te kunnen, we zijn nog maar net bekomen van de meerval van 1.85 cm en de volgende PR is alweer verbroken. Dat mijn PR baars verbroken zou moeten worden dit jaar stond al op het notitielijstje als doel, want de nodige gerichte sessies op XXL baars stonden al op de planning. Maar dat deze al begin oktober zou komen had ik niet verwacht. Op zich niet onmogelijk natuurlijk, want oktober staat doorgaans garant voor de nodige mooie roofvisvangsten. De vis moet zich gaan volvreten voor de naderende winter en zijn dan een stuk onvoorzichtiger. Bert en ik besloten eens de Neder-Rijn aan te gaan doen op zondag 11 oktober. Uiteraard hadden wij in de ochtend weer pech en bleek de openbare trailerhelling open te liggen door reparatiewerkzaamheden. We moesten dus uitwijken naar een gedeelte waar normaliter een fietspontje vaart. Deze was overigens prima te gebruiken, want door Corona lag deze sowieso al een tijdje stil. Beiden hadden wij hier nog niet gevist en dus beginnen wij met een stukje trollen om het water in kaart te brengen. Het duurt dan nog wel even voordat de eerste vis zich meldt, maar een keiharde beuk op mijn Salmo Hornet en een goede kromme hengel maakt alles goed. Echter al snel tijdens de dril weet de vis zich te lossen. “Shiiiiitttt..dat voelde goed aan”. Ik twijfel even of ik weer met een meervalletje te maken had, want de aanbeet leek wel of ik vastliep en daarna ging de vis alleen maar langzaam zwemmen, Helaas, maar we gaan door. Iets verderop eindelijk de eerste baars aanbeten en één baars die blijft hangen. In ieder geval is de kop eraf.

De kop is er tenminste af

We trollen door en besluiten een plekje gerichter uit te vissen met shads waar wij vissignalen lijken te zien tegen de bodem, maar verder dan een baarsje voor Bert en wat gefriemel aan de shad levert het niets op. Ook moesten wij hier een paar keer even schuilen onder de paraplu, want blijkbaar was er nog niet genoeg water gevallen de afgelopen dagen. Bert ziet in een hoekje waar het water een beetje trekt een roofbleitje jagen en we besluiten het kantje werpend uit te vissen. De tailspinner in maatje 2 bleek een juiste keuzen, want al na twee worpen wordt deze keihard gegrepen door een roofbleitje. En ook de worpen daarna nog een paar aanbeten en een vis die zich helaas weet te lossen, maar dan verder niets meer. En dus we gaan weer door. We laten ons af driften langs de kant en daar zien wij veel speldaas. In de tussentijd laten wij ook nog een teaser met pieren zakken op de hoop een meervalletje te foppen. Langs een uitgestrekte stenen kant lijken wij zowaar even een stijger te hebben gezien, maar deze haakt hoe dan ook af. Ook bij het terugzoeken zien wij verder niets meer. In de tussentijd vis ik de stenen kant af met een plugje, maar er gebeurt niets. Na een tijdje toch maar weer een shadje erop. De vertrouwde turbo shad van Walleye Assassin uiteraard in een bruin kleurtje, want een vals gehaakte grondel en de nodige tikjes op het kunstaas bewijst dat het er vol mee zit. Al na een minuut of tien is het dan raak. En goed ook, want ik krijg een mega harde beuk en de vis trekt de hengel goed krom. Zelfs de slip wordt een paar keer kort onder de boot in werking gezet. “Wauw, dit voelt goed aan.” Op een gegeven moment lijk ik de typische kopschudden van baars waar te nemen. “Het zal toch niet he?!” Het zal toch zeker wel, want wanneer ik een eerste glimp opvang van een kolossale baars ligt binnen no-time mijn schepnet naast mij en schep ik de vis aan het oppervlak wanneer ik de kans ervoor krijg. BINGO!!! Ik kijk naar de vis in het net en naar Bert en roep al direct “Deze is 50 cm”. Ook Bert knikt en geeft aan dat deze dat wel moet halen. Na gericht opmeten is het dan zo ver..51 cm volle glorie. Mijn nieuwe PR!

51 cm in volle glorie

De euforie is duidelijk aanwezig daarna en de dag kan niet meer stuk natuurlijk. Het grappige is dat Bert eerder die week een berichtje stuurde waarin stond omschreven dat er monster baarzen zwemmen en dat de Neder-Rijn wel eens je PR baars kan opleveren. Je hebt niets teveel gezegd Bert! Het is inmiddels prachtig weer geworden en driften dus gewoon nog een stukje verder. Tussen enkele diepe kribben zien wij toch echt wel mooie signalen, maar de vis reageert nergens op. Toch uiteindelijk krijg ik op een meter of 7 water ineens een keiharde beuk op mijn Illex Glossy shad in de kleur Goby. Een mooie maatse snoekbaars is er in het geheel overheen geschoven.

Het shadje compleet naar binnen gezogen

We vissen geconcentreerd de kribben reeks af en een lange steenstort kant wat volgt nog geconcentreerd uit, maar er gebeurt niets meer. Rond 18:30 uur besluiten we er een einde aan te breien en te gaan traileren. Nadat alles klaar is en wij terugrijden praten wij uiteraard nog lang na over de magistrale baars. Zo’n twee weken geleden hadden we nog de vangst van ons leven met een meerval van 1.85 mtr en nu dan alweer een baars van 51 cm. Twee PR’s verbroken in twee weken tijd zeg, jongen wie had dat verwacht? Ik denk dat Bert en ik vaker moeten gaan vissen J

Blijf vissen!

Marcel de Ruyter

Geschreven door Marcel de Ruyter

Het was weer zover. Onze jaarlijkse uitje in september in de vorm van een weekendje Waal met enkele fanatieke roofvissers stond weer voor de deur. Ik kijk hier iedere keer erg naar uit, want de Waal is wel één van mijn meest favoriete wateren van Nederland. Het is en blijft een magisch en mysterieus water en je weet nooit wat dit water je geeft (het neemt ook veel in ieder geval..ha ha). Het moet wel heel gek lopen mocht je geen visje vangen en meestal weten wij onze weg hier wel te vinden. Toch was dit wel één van de moeilijkste weekenden in jaren die wij ervaren hebben. Enkele weken geleden stonden wij nog moeiteloos tientallen snoekbaarzen en roofbleien te vangen en nu leek de rivier wel leeg. En je zou denken dat de fishfinder liegt, maar dat was toch echt niet het geval. Ondiep water en veranderlijke windomstandigheden zoals Noordoosten wind zal hier een bijdrage aan hebben gegeven. Maar wat het ook is, ze waren maar moeilijk te vinden. Op de zaterdag vingen wij na uren geconcentreerd vissen gelukkig nog een verdwaalde snoekbaars en roofblei en de andere jongens hadden ook niet veel beter gepresteerd. En wat wij ook probeerden qua technieken, niets bleek te werken. Ook kregen wij nog waterpolitie controle, wat natuurlijk een goede zaak is.

Gelukkig vingen we hier en daar nog wel een visje, zoals Bert met deze schitterende rivierbaars

Op de zondag besluiten wij maar te beginnen met trollen om veel water te dekken, maar op enkele mooie baarzen na levert dit weinig op. Tot wij een krib vak treffen waar wij zowaar toch echt wel vissignalen lijken te zien. Even snel met een shadje erboven hangen bevestigd dat het vis is, want binnen no-time vangen we een paar mooie snoekbaarzen en baarzen. Wanneer het stilt valt in het putje en wij af driften naar het midden van het krib vak geeft Bert mij aan dat hij een schooltje vis op de side-scan lijkt te zien tegen het ondiepe aan net bij de drop-of. Ik werp mijn shadje naar ca. 1,5 meter water met het idee terug te vissen naar ca. 4 meter en tik mijn shadje een keer of twee op en krijg direct een mooie aanbeet. Ik zet de haak en direct wordt mijn Okuma Epixor 3000 aan het werk gezet. 

Een run van zeker 25 meter naar rechts het krib vak in is het antwoord wat ik terug krijg na het zetten van de haak. Omdat de vis niet afremt besluiten wij de vis achterna te gaan met de boot en al snel hangen wij er weer boven. Bert roept al snel dat het een dikke meerval is. Op dat moment heb ik nog zoiets van het kan alles zijn, maar wanneer ik na een tijdje het lompe gewicht voelt om mijn veel te lichte hengel denk ik toch wel dat hij gelijk heeft. De vis zoekt de stroming op en blijft zo nu en dan gewoon lomp liggen. Ook zie ik na een tijdje een paar keer een staart bovenkomen die verdacht veel lijkt op een meerval en wanneer ik geregeld luchtbellen naar boven zie komen ben ik 100% overtuigd. Hoe makkelijk de vis eerst nog meekomt, hoe zwaarder het daarna wordt. Na ca. 15 minuten lijkt het gevecht dan pas echt te gaan beginnen. De vis trekt ons in het krib vak meerdere malen naar het ondiepe en dan weer naar het diepe en trekt ons zelfs op een gegeven moment een krib vak verder door de volle stroming te pakken. Mijn hengeltje met een max werpgewicht van ca. 25 gram staat als een hoepel zo rond en ik heb niets in te brengen tegen de vis. Wanneer wij na ca. 30 minuten de vis voor de eerste keer pas echt zien, merken wij op dat de haak niet goed zit en de lijn verdraaid zit en dat de vis daarom dus teveel speling heeft en daardoor iedere keer weer de bodem opzoekt. Ook zien wij dan voor het eerst de daadwerkelijke omvang van de vis. Dit moet een vis zijn van boven de 1.80 cm. Op een gegeven moment komt Bert met het idee de vis naar een zandbank te dirigeren om de vis zo min mogelijk vluchtruimte te geven, want deze vis drillen in de stroom gaat gewoon niet lukken.  Tot twee keer aan toe weten wij de vis naar een zandbankje te krijgen, maar iedere keer als wij een poging doen de vis te landen of wanneer de vis ons zag ging deze er weer als een speer vandoor. Bij een derde poging, en dan staat de klok zeker al op 50 minuten drillen, besluit ik mijn schoenen en sokken uit te trekken en uit de boot te stappen en de dril op het ondiepe voort te zetten vanaf de kant.

Een enerverende dril gaat voort vanaf de kant

Een langsvarende binnenvaartschip maakt het nog even spannend door alle water voor mij weg te zuigen en de meerval maakt daar dankbaar gebruik van. Maar op een gegeven moment ben ik ruim een uur aan het drillen en ben ik er klaar mee. Het wordt buigen of barsten. Ik draai de slip dicht en begin op het strandje naar achteren te lopen, zowaar voel ik dat vis mee komt. De golven die ik van het reeds passerende schip nog ontvang komen als een gift uit de hemel, want de vis wordt min of meer door de golven mijn kant op gespoeld. Het lijkt wel strandvissen in het buitenland. Wanneer de vis dan met zijn buik voor mij ligt op de zandbank en mij woest aan kijkt zie ik een mede sportvisser, die vanaf de na gelegen krib stond te vissen, haastig mijn kant op komt lopen. Bert zit nog in de boot en dus is alle hulp zeker bruikbaar. Wanneer de beste man naast mij staat, blijkt dat hij een landingshandschoen heeft meegenomen en hij begint al zijn schoenen uit te trekken wanneer hij naast mij staat. Ik stel voor dat hij de hengel vasthoudt en dat ik het water inloop aangezien ik toch al zeiknat ben. Ik neem mijn Savage Gear foldingsnet mee het water in voor de formaliteit, want deze is veel te klein voor een vis van deze omvang, maar ik wil eerst de vis daarmee een stukje veilig stellen om vervolgens met de handschoen de vis te kunnen pakken. En zowaar, het lukt! Ik pak de vis bij de bek uit het net en trek haar stukje bij beetje het strand op. En daar ligt ze dan in ene in volle glorie, een enorme vis met tevens een enorme omvang. Ik ben werkelijk afgepeigerd en sta te trillen op mijn benen.

Afgepeigerd en trillend trek ik mijn jas en vest uit, want het zweet staat op mijn rug

Bert heeft inmiddels de boot tegen de kant neergelegd van de krib aangelegd en komt ook aangelopen richting het strandje. De mede sportvisser vanaf de kant rent nog even terug naar zijn vis plek om een rolmaat te halen en in de tussentijd maakt hij ook nog de nodige filmpjes en foto’s. Al onze materiaal lag nog in de boot. Op dit soort momenten zie je hoe sportvissen mensen verbroederd, want zo’n moment delen met anderen is natuurlijk schitterend. Wanneer wij de vis dan gezamenlijk meten blijkt zij 1.85 cm te zijn en ruim 50 kilo. Bert en ik tillen de vis op voor de foto, want zo’n vis vang je natuurlijk samen. Zonder de stuurkunsten van Bert was het onmogelijk geweest om een vis van deze omvang op zo’n lichte hengel te drillen. Ook besef je bij dit soort situaties dat je niet blindelings zomaar ergens op kan vertrouwen, je moet goed communiceren, georganiseerd zijn, je materiaal moet in orde zijn en elkaar helpen daar waar nodig. Ook is kennis van een zwaar stromende rivier als de Waal van groot belang. Bert anticipeerde iedere keer weer voortijdig op elke situatie en daardoor werd de dril vergemakkelijkt.

Mijn Nederlandse PR van 1.85 cm en ruim 50 kilo

Bert en ik hadden zelfs meerval materiaal en dauwpieren meegenomen om een poging te wagen wanneer wij een goed signaal zouden zien, maar dat was bij deze niet meer nodig. Sterker nog, we waren helemaal leeg na dit verhaal en het was inmiddels al bijna 16:00 uur en dus stopten we er gelijk maar mee. Ongelofelijk overigens hoe sterk materiaal vandaag de dag is. Ter info: Ik viste met een medium fast hengeltje van ca. 2.10 mtr en een 3000 molentje gevuld met 150 meter 10/00 Daiwa Tournament. Zelfs het speldje waaraan de loodkop zat bevestigd was nog geheel intact. Bij deze wil ik Filip, de helpende kantvisser (of zal ik zeggen helpende ‘hand’ visser..ha ha), nog bedanken voor zijn support in dit verhaal, want hij gaf direct assistentie met zijn landingshandschoen, het meten en het maken van foto’s. Hierdoor kon de vis snel en correct worden behandeld en weer vlug weer terug en daarbij komt dat dit mooie moment ook nog eens vastgelegd kon worden op de gevoelige plaat samen met mijn vismaat. Enorm bedankt Filip! Wanneer wij terug naar huis rijden na het traileren van de boot, slaat de besef pas echt door wat er is gebeurt.

En wanneer ik ’s avonds op de bank zit trek ik een Bock biertje open om de dag officieel af te sluiten. Wanneer ik een slok neem zie en voel ik de beschadigingen aan mijn hand. Tijdens de handlanding beet de vis toch een beetje dwars door de handschoen heen en de krassen op mijn hand is dus een souvenirtje voor de komende week. Maar wat maakt het uit?

Souvernirtje

Het is nu oktober en we hebben nog wel even als het aankomt op meerval. Zeker als het weer een beetje meespeelt kunnen we er misschien nog wel een keertje gericht op uit, want nu heb ik een PR op te krikken van 1.85 meter naar 2.00 meter..ha ha ha..blijf vissen allemaal!!!

Slijmerige groeten van,

Marcel de Ruyter