- Geschreven door Marcel de Ruyter
Na de laatste twee succesvolle sessies aan zee begon het vandaag (en ik schrijf maandag 29 december 2014) alweer te kriebelen. Rond 10:00 uur keek ik naar buiten door het raam en ondanks een Noordenwind 4 besloot ik er toch om er een paar uur op uit te trekken. En reken maar dat een windkracht 4 aan zee makkelijk 5-6 kan zijn. Maar goed, als je een doel voor ogen hebt moet je gewoon gaan en dan moet je niet gaan lopen zeiken over kou, regen en wind.
Eenmaal aangekomen op de stek blijkt dat de wind inderdaad vrij hard is, maar bepaalde delen van de dam zijn prima te bevissen met praktisch de wind in de rug. Gezien de populatie zeebaars die nog altijd aanwezig is maar eens naar dezelfde stek gelopen waar ik al eerder een reeks mooie baarzen had gevangen. Het enige verschil met de andere sessies is dat de wind op deze stek nu van opzij komt en dat het hoog water is en bij de vorige sessies juist laag. Blijkbaar maakt dit verschil, want na een uur intensief vissen geen enkele teken van leven. Omdat ik na een uurtje wel aardig ben uitgewaaid loop ik naar de binnenzijde van de dam zodat de wind even in de rug staat. Inmiddels is het tij aan het wisselen en wordt het laag water. Geconcentreerd vis ik mijn kunstaasje binnen haaks tegen de kant.
- Geschreven door Marcel de Ruyter
Het was 1e Kerstdag dat ik met gezin en familie in een “all you can eat” restaurant zat. Aangezien iedereen naar het lopend buffet was en dat ik geheel alleen aan tafel zat uit te buiken besloot ik eens de weersverwachtingen onder de loep te nemen voor de komende dagen op mijn Smartphone. “Zo, zo de 2e Kerstdag ziet er wel erg goed uit”. Windkracht twee uit het Zuid/Westen in combinatie met een graad of drie boven nul. Direct werden er plannen gemaakt om er toch even een paar uur op uit te gaan en via What’s app had ik contact met Ruud. Of hij misschien zin had om mee te gaan naar zee. Uiteraard voor een zeeforelsessie, maar wellicht verandert dit net zoals half december ook weer in een zeebaarssessie. Nou . .zin had Ruud wel!
Even voor 09:00 uur kom ik aan op de afgesproken plek en Ruud staat daar al in de startblokken. Na een kop koffie richting eerste stek gegaan en halverwege zien wij direct dat wij niet de enigen zijn die plannen hadden om te gaan vissen. Twee zeevissers met lange hengels en de haken voorzien van zagers zitten op een andere stek. Ruud maakt een opmerking; “Ik mag die zeevissers wel die niet op onze stek staan”. Wij lopen door naar de eerste stek en daar aangekomen vliegt er al snel allerlei kunstaas door de lucht. De zon staat hoog aan de hemel en het water is helder. Na 20 minuten te hebben gevist met mijn favoriete zilveren 50 CT lepel van 10 gram overgeschakeld naar een rood koperen Toby lepeltje van 7 gram versierd met wat veertjes rondom de dreg. Uit ervaring weet ik dat ‘te’ glimmerig kunstaas juist vis afschrikt in combinatie met zon en dan met name zeeforel. Een gouden greep bleek wel, want al op de tweede worp krijg ik een snoeiharde aanbeet terwijl ik de lepel halverwege even pauzeerde. Okay, dat ik zeebaarzen heb gevangen halverwege december vond ik al heel wat, maar nu volgt toch echt een mooie maat zeebaars die heus is gevangen op tweede kerstdag.
De eerste!
- Geschreven door Marcel de Ruyter
Vorig jaar heeft dit club evenement voor de eerste keer plaatsgevonden en dat was zo goed bevallen dat er werd besloten het dit jaar weer te gaan doen. Vorige keer werden er een kleine 1000 baarsjes gevangen, een enkele snoek en wat allerhande witvis. Ik was benieuwd of wij dit jaar zouden kunnen overtreffen. Niets bleek weer minder waar en zoals verwacht was het dit jaar weer eens volledig anders. Met een mannetje of 20 stonden wij paraat en hier zaten niet alleen Baitrebels bij, ook was er een aardige opkomst vanuit de plaatselijke vliegvisvereniging . Nadat wij vanaf 09:00 uur langzaam aan kwamen binnen druppelen bij jachthaven Haddock, werd er onder het genot van een kop koffie (van het huis) ingeschreven en als inzet wat allerhande kleine prijsjes afgegeven bij Ed. Om 09:30 uur werd het startsein gegeven en al snel begaf één ieder zich richting de eerste steigers. Dit bleek geen goede keuze, want bij de eerste steigers kwam geen enkel visje naar boven. Ik zelf had besloten om weer naar dezelfde plek terug te gaan als waar ik vorig jaar had gestaan.
- Geschreven door Marcel de Ruyter
Als ik iets mooi vind om te doen is het wel op zoek gaan naar het onbekende. Persoonlijk denk ik dat alle vissers hierin met elkaar verbonden zijn. Het ’s ochtends vroeg aan de waterkant staan met de mist nog over het water, een laag overvliegende buizerd, een haas die voor mij uitrent over veld..ik vind het allemaal even mooi. Vis vangen is leuk, maar slechts bijzaak als je, je echt bewust bent van je omgeving. Dat is de reden dat ik maar al te graag in de koudere maanden graag zo nu en dan een poging doe om een zeeforel te vangen ergens aan onze kustlijn. Het is er niet alleen stil en heb je als kunstaasvisser kilometers voor jezelf, ik kan mij hier volledig “resetten” van de dagelijkse gang van zaken. Ik kan uren turen naar het wateroppervlak van de zee en mezelf afvragen wat daar beneden allemaal gebeurt. En wordt ik eenmaal beloond in de vorm van zo’n zilveren schoonheid na honderden, dan wel niet duizenden worpen, is de voldoening alleen nog maar groter. Zodoende maar weer eens op pad gegaan vandaag (en ik schrijf zaterdag 13 december) met de DK River en een tasje met daarin een klein doosje met kunstaas. De zee lag er mooi bij, stroming was aanwezig en het weer zat ook nog eens mee. Soms weet je gewoon dan dat het wel eens kan gaan lukken. En dat het bijna zou gaan lukken bleek wel na ongeveer 30 minuten vissen. Mijn lepeltje was zo’n 10 meter van de kant toen er uit het niets een enorme kolk ontstond nog geen meter achter mijn aasje. Uit ervaring weet ik dat versnellen juist het verschil kan maken en net voor de kant ontstond er dus weer een kolk. “Mis, shit!!!” In een reflex wierp ik mijn lepeltje weer uit in de richting van de wegdraaiende zeeforel. Drie worpen later een harde felle tik op de top en mijn slip gierde het uit. Een mooie formaat zeeforel pakt de nodige meters lijn en lost zich weer net zo snel als ik deze gehaakt had. De woorden die toen vielen zal ik één ieder maar besparen. Doorvissen dan maar weer en herpakken. Op de tweede stek aangekomen is het daarom alweer snel raak. De DK River vliegt krom na een zachte “take” en de slip gierde het weer uit. Na een stevige dril met de nodige zweetdruppels op het voorhoofd werd duidelijk wat ik had gehaakt. Zeebaars! En geen kleintje ook, want ik kan zeggen dat de vis een dikke 60+ was, ik kan het helaas niet bewijzen daar de lepel net voor de kant uit de bek schoot. Met nu nog meer de pest erin wierp ik weer uit en “BAM”. Weer een zeebaars. Ditmaal een prachtige 50-er die wel tijdelijk het droge mocht bezoeken. Zo ook op de worpen daarop een aantal 50-ers. Ik los er helaas meer dan ik vang, maar de teller staat na 30 minuten op drie 50-ers. Een Aziatische meneer die net langs liep wil wel een fotootje maken van één van de baarzen. Xièxiè meneer (bedankt in het chinees).
Okay..ik heb zeebaarzen gevangen met Pasen (zogenaamde Paasbaars), ik heb zeebaarzen zien vangen met Sinterklaas (zogenaamde Sinterklaasbaars), maar de kerstbaars of de Santa Baars is wel nieuw voor mij. Zo zie je maar wat het onbekende brengt. Als ik thuis was gebleven had ik nu niets te schrijven gehad. Oh ja..klimaatverandering heeft dus blijkbaar wel zo zijn voordelen. Go Global warming!!!
Zoute groeten van,
Marcel de Ruyter